കെവിനറിയാൻ വേണ്ടി...

എന്റെ കെവിൻ‌കുട്ടാ,

മറ്റുള്ളിടങ്ങളിൽ എങ്ങനെയെന്നറിയില്ല. പക്ഷേ നാം തൃശ്ശൂർക്കാർക്കും പാലക്കാട്ടുകാർക്കും വേണ്ടിയെങ്കിലും,

തുലാം പിറക്കുമ്പോൾ , രാവിരുളുമ്പോൾ ,
അകലെ പാടത്തിൻകരകളിലെ പണിയക്കുടിലുകളിൽ പേടിച്ചുവിറച്ചു മിന്നിച്ചിമ്മുന്ന കൊച്ചുചിമ്മിണിവിളക്കുകളുടെ ഉള്ളു കിടുക്കി, ദിക്കായ ദിക്കിനെയൊക്കെ വെട്ടിമുറിച്ചലറിയട്ടഹസിക്കാറുള്ള ഇടിമുത്തപ്പന്മാരെ മറന്നുപോയോ നീ?

കുടയെടുത്ത ദിവസം പെയ്യാതെയും എടുക്കാഞ്ഞന്ന്‌ പെയ്തുമറിച്ചും നിന്റെ അഹന്തയും തൻപോരിമയും തകർക്കാറുള്ള ചതിയൻ തുലാമഴയേയും മറന്നേ
പോയോ നീ?

മലനിരങ്ങി കുന്നിറങ്ങി മേടു ചുറ്റി കാടിളക്കി ആറ്റിലും തോട്ടിലും ചാടിവീണ്‌ കൂലം കുത്തിക്കുതിച്ചുമറിഞ്ഞ്‌ നാടായ നാടൊക്കെ നീന്തിത്തുടിച്ച്‌ ഒടുക്കം പുഴയ്ക്കലേയും ചേറ്റുവയിലേയും കായലും കോളും കുതിർത്തിപ്പരത്തിച്ചത്തുപോവാറുള്ള ചെമന്ന മലവെള്ളം നിനക്കോർമ്മയില്ലേ?

അനുസരണയില്ലാത്ത ആ മൂരിക്കുട്ടന്മാരെ ആട്ടിത്തെളിച്ചുകൊണ്ടുപോവാൻ പാണ്ടിനാട്ടിൽ നിന്നും പറന്നുവരാറുള്ള പേറടുത്ത കരിമേഘക്കൂട്ടങ്ങളെപ്പറ്റി ഇടശ്ശേരി നിന്നോടു പറഞ്ഞുതന്നില്ലേ?

പിന്നെ പെട്ടെന്നൊരു ദിവസം ആരെയോ പേടിച്ചെന്ന പോലെ ആ ബഹളജാലം എവിടെയൊക്കെയോ പോയിമറയാറുള്ളതും രംഗവേദിയിൽ വൃശ്ചികത്തിന്റെ മാസ്മരദിനങ്ങൾ ശാന്തസുന്ദരമായി തിരയടിക്കാറുള്ളതും ഓർമ്മ വരാറുണ്ടോ?

അന്നൊക്കെ, സഹ്യന്റെ കാമുകി വെള്ളിക്കൊലുസും പച്ചപ്പട്ടുചേലയും ചന്ദനച്ചാന്തുമണിഞ്ഞ്‌ മോഹിനിയാട്ടമാടി നിന്നെ മയക്കാറുള്ളതോർമ്മയുണ്ടോ?
അവൾ പോലുമറിയാതെ, അവളുടെ പച്ചപ്പട്ടുത്തരീയത്തിന്റെ ഇത്തിരിത്തുമ്പ്‌ കൌശലത്തിൽ വീശിയെടുത്ത്‌, അതു നിന്റെ കവിളത്തുഴിഞ്ഞ്‌ നിന്നെ രാഗലോലവിവശനാക്കി വിനോദിക്കാറുള്ള വൃശ്ചികത്തകരക്കുട്ടന്റെ കുഞ്ഞിക്കുറുമ്പുകൾ ഇപ്പോൾ നിന്റെ സ്വപ്നങ്ങളിൽ ഒട്ടും കടന്നുവരാറില്ലേ

പരന്നുതൂവുന്ന മാനത്ത്‌ ഊഞ്ഞാലാടിനടക്കാറുള്ള ഇത്തിരിക്കുഞ്ഞൻ
പഞ്ഞിമേഘങ്ങളുടെ നരച്ച താടിക്കൂട്ടിൽ തലപൂഴ്തിയൊളിക്കാറുള്ള രഥങ്ങളും ആനകളും കുതിരകളും കാലാൾപ്പറ്റവും പിന്നൊരുപാടൊരുപാടു ഭൂതത്താന്മാരും നിന്റെ മനോരാജ്യത്തിന്റെ അക്ഷൌഹിണികളിൽനിന്നും വേറിട്ടുപോയോ?

***************

എന്റെ ഉണ്ണീ,

കിഴക്കുനിന്നും നീണ്ടുകിടക്കുന്ന ഈ കറുത്ത രാജവെമ്പാലയെ കണ്ടോ?
ഇരവിഴുങ്ങി നിശ്ചേഷ്ടമായി കിടക്കുകയാണവൾ .

അവൾക്കുമേലേക്കൂടി നമ്മുടെ വർത്തമാനം സ്വർഗ്ഗത്തിനും നരകത്തിനുമിടക്ക്‌ പാലം തീർത്തിരിക്കുന്നു.

കിഴക്കോട്ട്‌ പോകുന്ന വരി കണ്ടോ? പഠി‍ച്ചും പശിച്ചും മടുത്ത്‌ സ്വർഗ്ഗം തേടിയിറങ്ങിയവരാണവർ!

കറുത്ത സർപ്പത്തിന്റെ അങ്ങേത്തലക്കൽ എത്തിയാൽ അവരുടെ വിയർപ്പ് ഭൂമിയുടെ ഉപ്പായിത്തീരും.

അവിടെ അവരുടെ വിയർപ്പു കറന്നുറയൊഴിച്ചു തേനും വെണ്ണയും പുളിപ്പില്ലാത്ത അപ്പവും ഉണ്ടാക്കുന്ന പണിശാലകൾ .....
അതിനുമപ്പുറത്ത്‌ സ്വർഗ്ഗത്തിന്റെ ദ്വാരപാലകന്മാർ....
മുക്തിഗുപ്തമായ മഥുര...
എഴുപതപ്സരസ്സുകളും ഏഴായിരം പൂങ്കാവനങ്ങളുമായി വൃന്ദാവനം....
യമുനയുടെ കാരുണ്യനീലിമ...
അവൾക്കുമേലേ, കാളിയന്റെ വിഷം മുഴുവൻ വാലിലാവാഹിച്ച്‌ ആ കരിന്തേൾ !

******

ഒഴുക്കും മുറിച്ച്‌ പടിഞ്ഞാട്ടു വരുന്ന ഇക്കൂട്ടത്തെ കണ്ടോ?

വൃന്ദാവനത്തിൽനിന്നും വരുന്ന കാലിക്കൂട്ടം!
അപ്പത്തിൽ നിന്നും ഊറ്റിക്കളഞ്ഞ പുളിപ്പ്‌!

കറന്നെടുക്കാനില്ലാതെ വിയർപ്പു വറ്റിയവരുടെ മടക്കയാത്ര!

കറുത്ത സർപ്പത്തിന്റെ ഇങ്ങേത്തലക്കൽ എത്തിയാൽ ഇവരുടെ രക്തം ദൈവത്തിന്റെ നാട്ടിലെ വീഞ്ഞാകും.

ശബ്ബത്തിന്നാളിൽ അവർ മുക്തിയുടെ കടലിലേക്ക്‌ പരന്നൊഴുകും.

ഒരൊറ്റ കർമ്മപാശം കൊണ്ടാണവറ്റയെ കൂട്ടിക്കെട്ടിയിരിക്കുന്നത്‌.
ഇപ്പോൾ അവർക്കറിയാം എല്ലാ വീഞ്ഞിനും ഒരൊറ്റ രുചിയാണെന്ന്‌.

തിരുവത്താഴത്തിനു ചുറ്റും കൂടിയിരിക്കുന്ന മക്കളേ,

ഇതു ഞങ്ങളുടെ മാംസമാണ്‌.
ചുങ്കവും കൈനീട്ടവും അടച്ചുതീർത്ത പരിശുദ്ധമായ ദേവാംശം...
പോയ രാത്രികളിലെ ചൂഴുന്ന തണുപ്പിലും പകലുകളിലെ തീഷ്ണമായ ചൂടിലും ഞങ്ങളുടെ ദുർമ്മേദസ്സുരുകിപ്പോയിരിക്കുന്നു...
ഇതു ഭക്ഷിക്കൂ...


ഇതു ഞങ്ങളുടെ തെളിഞ്ഞൂറിയ ജീവരസമാണ്‌.
വഴിയിലെ വെന്തുരുകുന്ന താർപ്പുഴകളിൽ ഞങ്ങളുടെ കർമ്മപാപകളങ്കങ്ങളെല്ലാം അലിഞ്ഞുപോയിരിക്കുന്നു...
ഇതു പാനം ചെയ്യൂ...

*********

പർജ്ജന്യന്റെ പടിഞ്ഞാട്ടെഴുന്നള്ളത്തിനെക്കുറിച്ച്‌ ഇനി പിന്നൊരിക്കലാകട്ടെ...